lunes, 29 de agosto de 2011

Como dos niños. Como críos que aprenden, descubren, andan y tropiezan. Aprendemos de los errores, descubrimos cosas, unas buenas, otras, no tanto, y continuamos el viaje juntos. Con baches que nos hacen tropezar pero siempre con una mano que tira de la nuestra para decir: ¡arriba! y a seguir. Como todo lo nuevo, la ilusión y el optimismo bañan el comienzo, y poco a poco, las cosas se vuelven diferentes, y no peores, sino, tan solo diferentes. Nos adaptamos a ese cambio y lucharmos por poner la gota de color a cada día.

martes, 2 de agosto de 2011


Lo rico, engorda. Lo bonito es lo más caro. El sol que ilumina tu rostro arruga. Y lo realmente bueno de esta vida, despeina…
- Hacer el amor, despeina.
- Reírte a carcajadas, despeina.
- Viajar, volar, correr, meterte en el mar, despeina.
- Quitarte la ropa, despeina.
- Besar a la persona que amas, despeina.
- Jugar, despeina.
- Cantar hasta que te quedes sin aire, despeina.
- Bailar hasta que dudes si ha sido buena idea ponerte tacones altos esa noche, te deja el pelo irreconocible…



Lo peor que puede pasarte es que, sonriendo frente al espejo, te tengas que volver a peinar

.


Me da miedo el punto muerto y la marcha atrás. Vivir en los atascos, los frenos automáticos y el olor a gasoil. Me angustia el cruce de miradas, la doble dirección de las palabras y los ciego-guía de los semáforos. Me arruinan las prisas y las faltas de espíritu, el paso obligatorio, las tardes de domingo y hasta la línea recta. Me enervan los que no tienen dudas, y aquellos que se aferran a sus ideales sobre los de cualquiera. Me cansa tanto tráfico y tanto sinsentido.
Parado frente al mar, mientras el mundo gira.

miércoles, 6 de julio de 2011

nove meses (L.

-Porque por ti daría mi vida..
+Y tú, ¿ Qué quieres ?
-Mmmm, quiero tocar las estrellas, quiero una casa en primera linea de playa, quiero tener un pony...
+No, boba, sabes a lo que me refiero..
-Lo se, lo se
+Pues venga, respóndeme..
-¿Puedes repetirme la pregunta?
+¿Otra vez?
-Sí, venga..
+Esta bien.. Y tú, ¿Qué quieres?
-¿Que qué quiero? Quiero levantarme por las mañanas y ver tu cara nada más abrir los ojos, quiero que me llames todos los días, que te preocupes si no estoy bien, que me preguntes, que me llames princesa, que me abraces, que me beses, que te pongas celoso de otros chicos, quiero tenerte cerca, que intentes hacerme reír, que te mueras por verme todos los días, que no llegues tarde, que salgas unicamente para verme a mi, que no dejes de lado a tus amigos por mi, que vivas cada día como si fuese el primero, que me digas te quiero cuando lo sientas,quiero vivir esto y lo quiero vivir contigo.

lunes, 4 de julio de 2011

You're beautiful

La libertad sólo existe cuando existe el amor. Quien se entrega totalmente, quien se siente libre, ama al máximo. Y quien ama al máximo, se siente libre. Pero en el amor, cada uno de nosotros es responsable por lo que siente, y no puede culpar al otro por eso. Nadie pierde a nadie porque nadie posee a nadie. Y esta es la verdadera experiencia de la libertad: tener lo más importante del mundo sin poseerlo...

Brindemos

Por los que dijeron "no me gusta" y terminaron juntos y enamorados. Por las personas que ya no están a nuestro lado y las que siguen con nosotros y le dan sentido a nuestras vidas. Por esas personas que nos tuvieron y no nos valoraron. Por esa persona que te llamaba 70 veces al día y hoy ni te saluda. Por esas personas que quieren joderte la vida y que lo que logran es hacerte reír. Porque un día cada quien reciba lo que se merece. Por todos esos consejos que le sirven a otros menos a nosotros mismos. Y sobre todo por esos amores que dejaron huella y no quisieron quedarse para siempre... La vida es desierto y oasis, nos derriba, nos lastima, nos convierte en protagonistas de nuestra propia historia. Por todos los aciertos y errores.Brindemos por ti, por mí y por el placer de estar vivos.

lunes, 6 de junio de 2011

Oito meses (L.

Oito meses contigo,máis de oito meses queréndote,tanto tempo imaxinando como sería todo se estivese contigo e mira ata onde chegamos (e o que queda)...tantos momentos bos e tamén outros non tan bos que pouco a pouco fomos sacando cara adiante.Gracias por loitar por nós,sen ti non estaríamos onde estamos.Gracias por apostar por mín,por comprenderme e aguantarme como ti o fas.Quérote Joaquín,quérote moito.




- ¿Sabes lo que más me gusta de ti? Tu libertad, tu forma de ver la vida, tu manera de vivir los momentos…
- ¿Y ya está?
- Tus besos…

lunes, 16 de mayo de 2011

Sacar forzas de lugares que non sabía nin que tiña, ser optimista por moi pesimista que me esteña volvendo, seguir véndolle o lado bon ás cousas malas,loitar polo que quero,polo meu futuro.Quitarme estas ganas de non querer facer nada e poñerme as pilas na pequena recta final que queda.Aínda que me quede sen forzas e non teña gana de seguir por sorte teño quen tire por min e me diga:Ánimo Elena que non che queda nada e o mellor de todo está para darme moitas endorfinas e contaxiarme a gana de festa, que a quero e por moitos kms que nos vaian a separar dentros duns meses ela sabe donde estou e que NADA cambiará.

Temos unha telepatía especial...

miércoles, 11 de mayo de 2011

1.El papel de la empresa en la economía.
2.Clases y formas de empresa.
3.Entorno de la empresa y estrategia empresarial.
4.El desarrollo de las empresas.
5.La función productiva de la empresa.
6.Productividad,eficiencia e innovación.
7.La función comercial de la empresa.
8.Los instrumentos de marketing mix.
9.La financiación de la empresa.
10.Las inversiones de la empresa.
11.El patrimonio y las cuentas de la empresa.
12.Análisis financiero de la empresa.
13.Análisis económico y social de la empresa.
14.Dirección y organización de la empresa.
15.La dirección de recursos humanos.
16.El proyecto empresarial.
Alguén se ve capacitado facerme mañá o exame de economía da empresa?mmmm sumemos tamén o exame de historia dos tres uúltimos temas do libro...aaaah esquecíame de que o venres tamén podía ir alguén facerme o exame de inglés de todo o libro e o exame de probabilidade de mates...Creo que eso é todo ata mércores da semana que ven.
Necesito máis horas,necesito durmir :(
Cousa guapa (:

              Os regalo un abrazo de payaso!


martes, 10 de mayo de 2011

Perdona si te llamo amor.

La única cosa verdaderamente importante, la única cosa que cuenta de verdad es darle un sentido a la propia vida, aunque esta carezca de sentido..porque la felicidad no es una meta.. si no un estilo de vida.

lunes, 9 de mayo de 2011

97 formas de decir "te quiero".

"Hay muchas formas de quererse, sabes? pero la suya era...total. Un amor puro, increible,alucinante. Un amor especial como hay pocos. Y ellos lo sabían. Todos los enamorados del mundo creen que su amor es unico y distinto, pero el de ellos si lo era. Estaban hechos el uno para el otro, se tenían y deseaban fundirse en uno solo, cuando estaban juntos el tiempo se aceleraba, y cuando estaban separados se hacía eterno. Cada beso, cada caricia, era un puro sentimiento desnudo. Podian pasarse horas mirandose a los ojos y nada más, pero cuando se acariciaban, se besaban... entonces... no hay palabras para describir esa emoción.

Al límite.

Salvar la vida a alguien es como enamorarse
La mejor droga del mundo.

domingo, 20 de marzo de 2011

"Cuando los aviones se estrellaron contra las torres gemelas, que yo sepa, ninguna de las llamadas telefónicas de los que estaban abordo fueron de odio o venganza; todas fueron mensajes de amor."

miércoles, 16 de marzo de 2011

Stop.

Desaparecer,sería a palabra adecuada hoxe.Poucas horas de sono,un cansancio esaxerado,sen gana de nada e con ganas de meterme na cama e non despertar ata dentro duns meses.Si, ese sería o meu estado hoxe.Síntome en parte egoísta por dicir estas cousas sen pensar noutras persoas que están en peor situación ca min, pero bueno a maioría das persoas facemos e dicimos o mesmo, queixámonos sen máis.E si, a todo isto uno a miña bordería por cousas que probablemente tamen sonen egoístas pola miña parte,cousas que me afectan e non me gustaría que iso ocorrese.Quizais esteña volvendo todo á rutina e a min non me gusta, necesito cambios, necesito emocións fortes porque se non a miña vida pareceme demasiado aburrida,necesito algo que me de sentido e non me aburra diariamente,gústanme os cambios (non moi bruscos) pero que se noten.Quizáis sexa a hora de algún  pero tampouco teño moita ganas de pensar en cal.Si, tamen se podría definir como un dia de chuvia que tamén afecta ó estado das persoas e que fan volvernos un pouquiño máis apáticos.Durmir quizáis sexa a solución,o problema ocorre cando te metes na cama e non paras de pensar en todas as cousas que tes que facer,en todos os traballos,exames..e o peor de todo, esforzarse para nada,levarme decepción tras decepción..unido a perder a confianza en alguén importante, todo ten o seu límite e estou bastante cansa,non me gusta a mentira e a pérdida de confianza é o peor que hai, fai tres meses xa me ocorreu,souben perdoar e comezar de cero,pero a isto hai que engadirlle que son persoas totalmente opostas,xa non sei nin o que digo.Si, tamen hoxe sería o día no que Ana me levaría á praia,cun chocolate quentiño e pasaríamonos horas e horas falando de todo pero ó mesmo tempo de nada.Porque en certo modo nada é o que parece.

miércoles, 23 de febrero de 2011

No pretendo ser el gran amor de tu vida. De momento me conformo con disfrutar cada instante junto ati. Solo intento ser, esa que te quiere y esa que provoca tu sonrisa. Intento ser esa que te pueda enseñar, que quizás exista el infinito. Que tal vez la felicidad tenga dueño o simplemente, un nombre. Esa que sabes que te quiere, como ayer, como hoy, como lo hará todo el tiempo que tú se lo permitas.

martes, 22 de febrero de 2011

Cada vez más fuerte

Del amor entre valientes. De eso va lo nuestro. De lo que nos gusta luchar. De lo fácil que lo hacemos todo. Y lo complicados que somos. Lo tontos que nos ponemos. Lo que te quiero. Lo que me quieres. Cuántas formas de amar en tan pocos días. Cada vez más fuerte. Cada vez más fácil. Y más difícil. Pero si no cuesta no vale la pena. Si no duele, no es amor. Y ha dolido mucho. Pero ya no. De casi ciento cincuenta días contigo, me los quedo todos. Los bonitos y los que no lo son tanto. Cómo te quiero. Con cuántas ganas. No te imaginas. Ni yo me lo creo.

viernes, 18 de febrero de 2011

18 de febreiro de 1993 (:

Maioría de idade.18 anos.Un número coma outro calquera,pouco cambiará, seguirei sendo a mesma coas miñas cousas boas e non tan boas.Un ano máis cerca de persoas que me alegran día si e dia tamén, que para eles que seña 18 de febreiro ou calquer dia do ano saben como sorprenderme e como facerme un pouquiño máis feliz.Gracias polas dúas festas sorpresas de hoxe.Gracias polos outros 364 días restantes.

lunes, 14 de febrero de 2011

Que te quero!


+¿Qué vamos a hacer a partir de ahora?-Vivir, sin más. ¿Te parece poco?+No, junto a ti me parece perfecto.
-Entonces, ven conmigo y no me sueltes, quédate conmigo.

lunes, 31 de enero de 2011

-¿Timón, te has preguntado alguna vez que son esos puntitos brillantes del cielo?
-Pumba, no me lo pregunto. Lo sé.

-Ah, ¿Y que son?
-Luciérnagas. Luciérnagas que se quedaron atrapas en ese techo azul y negro de arriba.

-Vaya, siempre creí que eran bolas de gas quemándose a millones de kilómetros de aquí.

martes, 18 de enero de 2011

Bien. Lo que aquí se ha planteado es: ¿cuánto es lo bastante borracho?. Y la respuesta es: que depende de las células del cerebro. Con cada vaso de licor que tomas acabas con cientos de esas células. Pero eso no importa mucho porque tenemos millones. Primero mueren las de la tristeza, así que estás sonriente. Luego mueren las del silencio y todo lo dices en voz alta, aunque no haya ninguna razón. Pero eso no importa, porque después mueren las de la estupidez y hablas con inteligencia. Y por ultimo las células de los recuerdos. Esas son difíciles de matar..

lunes, 17 de enero de 2011

I want to be what you always needed.

(:

A sonreír se aprende habiendo llorado mucho. Cuando te suena demasiado cualquier principio. Cuando deja de sorprenderte cualquier final.
Uno puede sonreír para sí mismo o puede sonreírle a otro. Se trata de sonrisas completamente distintas, sobre todo porque mientras la primera es por donde se escapan ideas alegres y recuerdos indelebles, la segunda constituye el símbolo universal de la complicidad.
Luego están las sonrisas que enseñan los dientes y las que se hacen las interesantes. Nada que ver las unas con las otras. Creo recordar haber leído que el ser humano, junto a algunos primates, es el único animal del planeta que no enseña los dientes como señal de defensa o agresividad, sino justamente de todo lo contrario.
El catálogo de sonrisas humanas se complementa con formas de bocas, accidentes faciales y jardines dentales, hasta crear las infinitas combinaciones que en teoría, y sólo en teoría, deberíamos estar presenciando continuamente.
Para cualquier otra expresión física, hay que tener muy en cuenta cuándo se manifiesta. Para la sonrisa, no. Da igual la situación en la que te encuentres, una sonrisa bien dibujada siempre te va a ayudar, a ti y seguramente a los demás también. Sí, incluso en un tanatorio, en un accidente y en una ruptura sentimental.
Para terminar, matización importante. No confundirse. Sonreír no tiene nada que ver con reír. Simplemente comparten letras. La sonrisa crece. La risa estalla. La sonrisa calla. La risa berrea. La sonrisa escucha. La risa habla. Se puede sonreír incluso mientras se llora. Con eso está todo dicho.
De cualquier modo, si hay algo que realmente me fascina del acto de sonreír es lo mucho que se obtiene frente a lo poco que cuesta. Lo poco que abunda.

sábado, 8 de enero de 2011

Dos.

DOS, qué extraño número. Dos es el número de personas que forman una pareja, y también el número que comparan con un patito, el número raro, el patito feo. Con dos dedos puedes taparte los oidos y aislarte del mundo, y dos son las palabras que cualquier persona desea escuchar: "te quiero". El fin de semana tiene dos días, y cuando te piden tu nombre debes poner tus dos apellidos. Pero, ¿sabes lo más extraño de todo? Que dos tiene tres letras, y es el tercer número positivo, después del cero y el uno, allí va el dos. El dos vive conmigo en cada cosa que hago, y no es un número que me guste precisamente, pero al enamorarme lo sentí como un apoyo más. Todo es relativo, todo es asimilable.
Porque 1+1 no siempre son 2, porque el blanco puede ser negro, porque el negro es la mezcla de todos los colores, porque lo más fácil no siempre es lo acertado, porque lo complicado a veces es más atractivo, porque lo atractivo no siempre tiene que ser bonito, porque un "no" a veces es un "sí", y un "sí" a veces es un "no" escondido, porque no es oro todo lo que reluce ni plata todo lo que no brilla, porque comer a veces no te quita el hambre y dormir no significa que descanses, porque estar rodeado de gente no significa estar acompañado, porque se puede soñar despierto, porque la gente cambia, y tú cambias con ellos, que la inmensa mayoría no son lo que aparentan lo acabaras viendo, y aceptando con el tiempo. Porque a veces los ojos hablan más que millones de palabras, porque a veces los silencios son mucho más que las palabras.